Ana Ibáñez, hersentrainer: "Je hersenen sluiten de herinneringen en ervaringen op die je een slecht gevoel geven."

Wanneer angst zonder duidelijke reden opduikt, probeert het brein ons te beschermen. Zo legt Ana Ibáñez, neurowetenschapper en hersencoach, uit in haar optreden in de podcast 'Aprendemos Juntos 2030' van BBVA, waar ze stelt dat angst "een angst is die zich in je hersenen nestelt en ervoor zorgt dat je je alert en rusteloos voelt, zelfs als dat niet nodig is."

Ibáñez stelt dat de hersenen zich laten leiden door hun primaire missie: overleven. Daarom selecteren ze zorgvuldig welke informatie ze als prioriteit bewaren. "Ze zullen vooral die herinneringen aan ervaringen die je een slecht gevoel hebben gegeven, wegstoppen," benadrukt hij. Deze informatie, zo stelt hij, wordt opgeslagen in het diepste van onze geest, zelfs zonder dat we ons daarvan bewust zijn.

Veel van onze angsten, zorgen en onzekerheden komen voort uit het onderbewustzijn, aldus de expert. "Ons brein voedt ons constant met informatie die het heeft opgeslagen, informatie waarvan we niet eens weten dat die er is", legt ze uit. Dit leidt vaak tot angst zonder duidelijke oorzaak, omdat dat alarmsignaal niet uit het heden komt, maar uit een verborgen emotionele herinnering.

Verre van het brein te beschouwen als een koude, logische machine, stelt Ibáñez een krachtig beeld voor om ermee om te leren gaan: visualiseer het als een bang kind. "Laten we ons een brein voorleggen dat eigenlijk een bang kind is", suggereert hij. Deze metafoor nodigt ons uit om een ​​zorgzame en empathische houding ten opzichte van onszelf aan te nemen wanneer angstaanvallen zich voordoen.

Dat angstige kind uit zich in lichamelijke symptomen die veel mensen zullen herkennen: hartkloppingen, snelle ademhaling, binnendringende gedachten of een gevoel van onmiddellijke dreiging. Maar Ibáñez herinnert ons eraan dat deze symptomen eigenlijk een schreeuw om hulp zijn van de hersenen. "Wat er gebeurt, is dat je hersenen dat kind zijn dat zo bang is dat het je deze symptomen geeft, zodat je beseft dat het wil dat jij voor hem zorgt," zegt hij.

De boodschap van de neurowetenschapper is duidelijk: in plaats van angst af te wijzen of er gewelddadig tegen te vechten, moeten we de oorsprong ervan begrijpen. Het brein faalt niet; het probeert ons te beschermen met de middelen die het heeft geleerd. De sleutel tot het verminderen van deze toestanden van constante alertheid ligt daarom niet alleen in rationaliteit, maar ook in het hervinden van emotionele zekerheid.

Hoewel hij geen magische oplossingen biedt, opent Ibáñez een pad van hoop: "Het is belangrijk om te weten, want door het te weten kunnen we iets doen om het te veranderen." Met deze kennis kan iedereen een nieuwe verbinding met zijn eigen zenuwstelsel tot stand brengen, een verbinding die minder gebaseerd is op angst en meer op zorg.